Fizyk holenderski (1692 - 1761).
Profesor uniwersytetu w Duisburgu (1719-1723), Utrechcie (1723-1739) i Lejdzie (od roku 1739).
Członek Royal Society w Londynie. Zajmował się problematyką elektryczności, ciepła i optyki.
W roku 1745 wynalazł pierwszy kondensator elektryczny (urządzenie do przechowywania elektryczności), od nazwy miasta zwany butelką lejdejską.
Pierwotnie było to naczynie ze szkła wypełnionego wodą i zatkane korkiem, który był przebity na wylot miedzianym drutem.
Właściwości butelki odkrył przypadkowo, kiedy ładował elektrycznie wodę - trzymając mokrą butelkę ręką został porażony przeskokiem iskry elektrycznej. 
Zdarzenie było na tyle nieprzyjemne, że poprzysiągł sobie (o czym napisał do przyjaciela) nigdy już więcej nie przeprowadzać takich doświadczeń.
Był doskonałym eksperymentatorem i autorem kilku książek z zakresu fizyki napisanych po łacinie, napisał m.in.: "Elementa physicae" (rok 1734), oraz "Introductio ad philosophiam naturalem" (rok 1762) 
