Angielski chemik, filozof, duchowny i pedagog (1733 - 1804).
Od początku chciał zostać pastorem i dopiął swego pomimo choroby - został duchownym prezbiteriańskim.
Miał duże zdolności do języków obcych - opanował ich co najmniej dziewięć.
Badaniami naukowymi zainteresował się stosunkowo późno - dopiero w wieku dojrzałym.
Jego najważniejszym osiągnięciem było odkrycie tlenu w 1774 roku, podczas ogrzewania w zamkniętym naczyniu czerwonego tlenku rtęci. W trakcie doświadczenia wydzielił się gaz, który początkowo uznał za zwykłe powietrze. Okazało się jednak, że w tym "powietrzu" świeca płonęła niezwykle jaskrawo, a mysz żyła dłużej niż w takiej samej objętości zwykłego powietrza. W ten sposób, po raz pierwszy wydzielony został czysty tlen.
Jego badania dotyczyły wielu innych gazów, takich jak podtlenek azotu (gaz rozweselający) czy chlorek wodoru. Odkrył również amoniak, tlenek węgla, chlorowodór, kwas siarkowy, tlenek siarki(IV), tlenek azotu.
To on również wymyślił jak poprawić smak wody destylowanej, która była przeznaczona jako zapas wody pitnej na statkach wypływających w długie rejsy.
Próbując tę wodę stwierdził, że jest wprawdzie czysta, lecz niesmaczna. Po przygotowaniu specjalnej aparatury nasycił wodę "ustalonym powietrzem", czyli dwutlenkiem węgla - w wyniku czego okazało się, że smak wody znacznie się poprawił - tak powstała woda sodowa.
W dowód uznania otrzymał od Royal Society prestiżowy Medal Copleya.
W roku 1791, jego dom, książki, rękopisy i przyrządy naukowe, spłonęły w ogniu podłożonym przez motłoch rozwścieczony popieraniem przez niego rewolucji francuskiej, oraz otwartą krytykę instytucji Kościoła anglikańskiego.
On sam wraz z rodziną (w porę ostrzeżony) uszedł z życiem, i dzięki pieniądzom które otrzymał w spadku, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych gdzie pozostał do końca życia 
