Problem z niedoborami wody pitnej, znany były niektórym ludom praktycznie od zarania dziejów.
Różnie sobie z tym radzono.
Ci którzy mieszkali w pewnej odległości od bieżącej wody kopali specjalne kanały nawadniające, budowali głębokie studnie, donosili wodę w naczyniach...
Nie wiadomo kto i kiedy wpadł na pomysł, żeby na wozie przymocować duże naczynie, i zaprząc do tego wozu zwierzęta pociągowe.
Tak powstał beczkowóz - wóz konny z przymocowaną beczką na wodę. Używali go zmyślni Chińczycy, stosowany był w Afryce i Europie.
Wraz z rozwojem cywilizacji beczkowóz oprócz zbiornika na wodę dla ludności, pełnić zaczął również rolę wozu strażackiego.
W naszym kraju, jeszcze po drugiej wojnie światowej powszechność beczkowozów była spowodowana trudnościami w zaopatrzeniu w wodę ludności w małych miastach, które nie miały wodociągów, oraz niewystarczającą ilość studni.
Poznań np. miał wodociąg dopiero od 1866 roku, a Warszawa od 1886 roku i tylko w lewobrzeżnej części miasta. Mieszkańcy Pragi, Targówka, a także Czerniakowa i Powiśla, które otrzymały instalację wodociągową później, chodzili po wodę do studni lub beczkowozów, z wiaderkami jak na wsi.
Istniały w tym czasie nawet specjalne firmy, które zajmowały się dostarczaniem wody do mieszkań. 
Woziwoda rozwoził tę beczkowozami, a następnie nosiwoda przy pomocy nosideł dostarczał wodę w wiadrach do mieszkania. W okresie międzywojennym koszt jednego wiadra wody z beczkowozu wynosił 5 groszy, z publicznej pompy - 2 grosze.
Jeszcze i dzisiaj, kiedy następuje awaria wodociągów, lub następuje ich skażenie, beczkowozy pojawiają się na ulicach miast i wsi, dostarczając ludziom czystej wody 
Na podstawie artykułu w Wikipedii
