Kocie oczy to małe odblaskowe punkty, montowane w asfalcie.
Ich zadaniem jest ułatwienie kierowcom poruszania się po słabo oświetlonych drogach.
Pomysłodawcą i zarazem autorem nazwy - nazwę cat’s eye, czyli kocie oko, wymyślił zainspirowany zjawiskiem odbicia światła w kocich oczach - był angielski wynalazca Percy Shaw, który swój wynalazek w roku 1934 opatentował.
Pierwsze tego typu elementy zaczęto montować już rok później, jeszcze przed II wojną światową, w roku 1935. Były tak skonstruowane, żeby nie ulec zniszczeniu podczas najechania przez koła pojazdu - kiedy samochód przejeżdżał po kopułce, guma ulegała ściśnięciu i szklane paciorki chowały się pod powierzchnią drogi. Urządzenie nawet samo się czyściło. W żeliwnej obudowie gromadziła się woda i podczas nacisku z góry na kopułkę guma zmywała tą wodą szkło, usuwając brud, podobnie jak łzy oczyszczają oko.
W 2001 roku wynalazek został uznany za najlepszy projekt XX wieku.
Obecnie kocie oczka są montowane m.in. przed przejściami dla pieszych, oraz na liniach oddzielających pasy ruchu. 
Umieszczone na jezdni punktowe elementy odblaskowe barwy czerwonej wyznaczają prawą krawędź jezdni. Lewa krawędź jezdni oraz pasy ruchu mogą być oznaczone punktowymi elementami odblaskowymi barwy białej lub żółtej.
Nowoczesną odmianą odblasków jest element fotoluminescencyjny: "świetlik drogowy" - który długotrwale oddaje po zmroku energię świetlną pochłoniętą w ciągu dnia. Zdecydowanie poprawia bezpieczeństwo i postrzeganie przestrzeni publicznej w miejscach szczególnie zaciemnionych. Jest też przy okazji elementem dekoracyjnym podkreślającym walory estetyczne po zmroku. Miejsca zastosowania to: drogi rowerowe, ścieżki spacerowe, bariery drogowe, parki, ogrody, podjazdy czy progi zwalniające 
