Wisząca w każdej klasie szkolnej, tablica służąca do pisania i rysowania przez nauczyciela i uczniów.
Z pomocy szkolnych, czyli środków materialnych mających ułatwiać uczącym się przyswojenie przekazywanej im wiedzy, korzystano od zarania świadomego przekazywania nabytych przez ludzi doświadczeń z jednego pokolenia na drugie.
Początkowo do pisania i rysowania używano kamienia, później glinianych i woskowych tabliczek, wreszcie zaczęto używać drewnianych deseczek.
Dopiero od niedawna pojawiła się w klasie czarna tablica szkolna, której wynalezienie (wraz z kolorową kredą) przypisuje się szkockiemu nauczycielowi geografii z Edynburgu.
James Pillans (1778 - 1864) jako pierwszy połączył ze sobą drewniane deseczki w większą całość i powiesił swoje dzieło na ścianie klasy w 1800 roku. Podobno zrobił to z oszczędności - zbyt dużo kosztowały zużywane na lekcjach papier i ołówki.
Zaledwie rok później, George Baron nauczyciel matematyki, zademonstrował tablicę w West Point Military Academy w USA.
Pomysł oszczędzający czas i ułatwiający zrozumienie jednocześnie większej grupie uczniów w tym samym czasie, szybko się przyjął i przetrwał w prawie niezmienionej formie do dnia dzisiejszego.
Od roku 1850 tablica stała się wspólną pomocą dydaktyczną dla wszystkich rodzajów szkół.
Dalszy rozwój w tej dziedzinie nastąpił w 1960 roku, wraz z pojawieniem się płyt stalowych. Nowe tablice zyskały popularność zarówno dzięki temu, że od tej pory można było (przy użyciu magnesów) przymocować do jej powierzchni różne pomoce naukowe, jak i dlatego, że pomalowane na kolor zielony stały się bardziej przyjazne dla oczu - wzrok mniej się męczy.
Ostatnio, coraz częściej w szkole pojawiają się tablice interaktywne 
