Holenderski fizjolog i histolog (1860 - 1927).
Urodził się Semarang na indonezyjskiej wyspie Javie, uczył się na University of Utrecht. Był profesorem uniwersytetu w Lejdzie.
W 1903 roku wynalazł elektrokardiograf, który mierzy i zapisuje pracę serca. Urządzenie nosiło nazwę galwanometru strunowego i było bardzo czułym przyrządem do mierzenia słabych prądów o często zmiennym napięciu.
Zasadniczym elementem urządzenia była napięta struna platynowa, umieszczona w silnym stałym polu magnetycznym. Pod wpływem prądu ulegała odchyleniu w zależności od jego natężenia, a jej powiększony cień ulegał utrwaleniu na papierze światłoczułym.
W 1924 roku, za ten wynalazek przyznano mu Nagrodę Nobla 
