Niemiecki inżynier, znany m.in. z prac nad latającą bombą V-1 (1898 - 1965).
W 1923 ukończył studia inżynierskie, uzyskując dyplom Politechniki Berlińskiej. Od tego momentu skupił się nad pracami związanymi z lotnictwem i silnikami lotniczymi.
Trzy lata po ukończeniu studiów, obronił doktorat związany oczywiście z silnikami lotniczymi, oraz poprawą wydajności cylindrów silników lotniczych chłodzonych powietrzem...
W latach trzydziestych pracował nad rozwojem silników lotniczych w firmie Siemens. Kiedy firma zrezygnowała z produkcji silników lotniczych, zmienił firmę - przeniósł się do Argus Motoren Gesellschaft.
Był członkiem zespołu konstrukcyjnego silników Argus As 410 i 411.
Na początku 1937 roku, Gosslau opracował zdalnie sterowany, bezzałogowy samolot, którego Niemcy używali do ćwiczeń celności obrony przeciwlotniczej.
Ten zdalnie sterowany samolot-cel odbył swój dziewiczy lot w lipcu 1939 roku.
W listopadzie 1939 roku wynalazca zaproponował opracowanie pocisku zdalnie sterowanego wyposażonego w pulsacyjny silnik odrzutowy, zapewniający zasięg kilkuset kilometrów i dzięki radionawigacji wysoką celność.
Od 1942 roku, Gosslau uczestniczył przy konstrukcji niemieckiej "bomby latającej" Fi 103 bardziej znanej jako V-1, czyli pierwszego skutecznego bezpilotowego środka napadu powietrznego w historii wojen.
Ten niemiecki samolot-pocisk z napędem odrzutowym, stał się przodkiem współczesnych pocisków manewrujących.
Po wojnie został wierny swojej pasji - w 1954 roku dołączył do Heinkel Flugzeugwerke (producent samolotów) i skupił się na rozwoju nowych silników.
Kiedy cztery lata później, firma Junkers Flugzeug & Motorenwerke przejęła dział rozwoju silników Heinkla i Messerschmitta, Gosslau został dyrektorem Junkersa do 1963 roku, do czasu kiedy to firma została przekształcona w spółkę akcyjną 
