Niemiecki fizyk, odkrywca promieni X (1845 - 1923).
Mimo początkowych kłopotów ukończył Politechnikę w Zurychu.
Po uzyskaniu doktoratu pracował na kilku uniwersytetach, aż w końcu został profesorem fizyki i dyrektorem Instytutu Fizyki uniwersytetu w Würzburgu.
Tam właśnie w roku 1895 dokonał odkrycia, które przyniosło mu sławę. Co prawda, wcześniej przed nim zjawisko to zaobserwowało kilku uczonych m.in: William Crookes czy Philip Lenard, dopiero jednak Rentgen zwrócił baczniejszą uwagę na powstały efekt.
Otóż podczas eksperymentów z elektrycznością w lampie katodowej (tak dawniej nazywano lampę elektronową) zauważył, że w trakcie przepływu przez nią prądu, będący opodal ekran pokryty platynocyjankiem baru zaczyna fluoryzować. Wywnioskował, że z lampy przechodzi jakaś nieznana forma energii. Kolejne eksperymenty wykazały, że energia ta, choć jest niewidoczna, powoduje powstawanie obrazów na materiale światłoczułym.
Z powodu ich tajemniczej natury, nazwał owe promienie promieniami "X".
Efektem jego dalszej wytężonej pracy było wykrycie - raczej przez przypadek - że pewna ich część potrafi przechodzić na wylot przez ciało ludzkie, książki, nawet deskę i zatrzymuje się dopiero na półtoramilimetrowej płycie ołowianej. Jego uwagę zwrócił zwłaszcza fakt, że promienie "X" przechodzą przez ludzkie ciało, a są pochłaniane przez kości. Gdy wsunął rękę między rurę wyładowczą a ekran fluorescencyjny, zobaczył na ekranie kości swojej dłoni.
Odkrycie miało miejsce 8 listopada 1895 roku, ale Roentgen przedstawił o nim informację, ujętą w 17 tezach, na posiedzeniu naukowym Würzburgu dopiero 23 stycznia 1896 roku. Za to mógł już w swych tezach stwierdzić, iż promienie X (jak je nazwał ze względu na ich tajemniczość) jonizują powietrze, rozchodzą się po liniach prostych - nie dają się magnetycznie odchylać, a przechodząc przez ciało, dają na kliszy fotograficznej wierny obraz wszystkich przebitych przez nie tkanek. Jako dowód dołączył zdjęcie ręki swej żony, na którym wyraźnie można rozróżnić kości dłoni i założoną na serdeczny palec obrączkę.
Już 7 lutego 1896 roku w Liverpoolu, miało miejsce jedno z pierwszych zastosowań odkrytych dopiero przed kilkoma tygodniami promieni Roentgena. Lekarz (z pozytywnym skutkiem) szukał w głowie pacjenta pocisku.
Miarą zainteresowania, jakie wzbudziło w całym świecie odkrycie Roentgena, niech będzie fakt, iż już w pierwszym roku po stwierdzeniu istnienia promieni X, ogłoszono aż tysiąc prac naukowych poświęconych tym nieznanym promieniom. Niestety, ilość nie zawsze przechodzi w jakość i dopiero 16 lat później, w roku 1912 Maks von Laune po raz pierwszy wyjaśnił ich naturę.
W roku 1901, Rentgen stał się pierwszym w historii laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
Kiedy Wilhelm Roentgen odkrył promienie X, nikt nie zdawał sobie sprawy z zagrożenia jakie niosła radiacja. Próbowano za to wykorzystać odkrycie w różnych dziedzinach naszego życia. I tak na przykład, w okresie międzywojennym w dobrym tonie było, żeby porządny sklep obuwniczy posiadał aparat rentgenowski do prześwietlania stóp. Urządzenie miało ułatwić dobór właściwego profilu buta, z uwzględnieniem indywidualnych cech anatomicznych. Wynik prześwietlenia był widoczny na specjalnej płytce reagującej fluorescencją na promieniowanie w czasie rzeczywistym. Klient kilka razy zmieniał buty, wstawiał stopy do aparatu, a sprzedawca oceniał stopień dopasowania na zielonkawym ekranie. Prześwietlano nawet stopy małych dzieci.
