Jeden z największych uczonych chińskich - Sū Sòng (1020 - 1101).
Był astronomem, kartografem, farmakologiem, zoologiem, botanikiem, inżynierem i na dokładkę poetą.
Pełnił także funkcje urzędnicze, m.in. ambasadorskie.
Urodził się w pobliżu miasta Quanzhou. Astronomią interesował się od młodości - studiował ruchy nieba z wykorzystaniem małej sfery armilarnej, którą miał w domu.
Jednym z jego największych osiągnięć było zbudowanie z nakazu cesarza Zhezong zegara wodnomechanicznego w średniowiecznym Kaifengu w roku 1086. 
Zegar był w kształcie 12-metrowej wieży, napędzany wodą z zastosowanym mechanizmem wychwytowym, jak we współczesnych zegarkach mechanicznych.
W jego wieży zegarowej, po raz pierwszy została zastosowana przekładnia łańcuchowa: tian ti (天, "niebiańska drabina"), jak ją nazywał w swoim traktacie.
Dzięki zastosowanym 133 mechanizmom, zegar wskazywał i wybijał godziny - był jednak głównie przeznaczony do użytku cesarskich astronomów i astrologów.
Na jego szczycie znajdowała się napędzana przez mechanizm wodny sfera armilarna, ważąca 10 do 20 ton, oraz brązowy globus nieba o średnicy około 1,3 metra.
Mechanizm zegarowy napędzał też figurki ubrane w typowe stroje chińskie, które o określonych porach wyłaniały się z miniaturowych drzwiczek i pokazywały plakietki z wypisaną godziną; upływ czasu sygnalizował dźwięk bębnów i dzwonów.
Interesował się chińskim kalendarzem, napisał na ten temat rozprawę, za którą w 1042 roku otrzymał najwyższy tytuł jinshi.
Jego zainteresowania kalendarzem i astronomią pomogły mu w karierze urzędniczej, w której doszedł do rangi wiceministra ds. personelu. Później został ministrem sprawiedliwości.
W 1070 roku, wraz z zespołem uczonych zredagował Bencao Tujing (Ilustrowaną Farmakopeę) - było to przełomowe dzieło w botanice farmakologicznej, a także zoologii i mineralogii, które zawierało informacje o wielu lekach, m.in. o wykorzystaniu efedryny do celów leczniczych.
Jako pierwszy w Chinach dał farmaceutyczne opisy roślin takich jak len, czy pokrzywa.
Zawarł tam również wiele cennych treści z dziedziny metalurgii, oraz przemysłu żelaznego i stalowego w jedenastowiecznych Chinach.
Usystematyzował opisy minerałów i ich zastosowań w medycynie, np. wykorzystywanie różnych form miki w leczeniu niestrawności.
Pisał o strukturze rodzimego cynobru, znakach jakie towarzyszą złożom rud, oraz opisywał różne formy krystaliczne 
