Znana już w starożytności zabawka, prawdopodobnie pochodząca z Chin.
Jej prosta, nieskomplikowana budowa sprawiła, że już w starożytnej Grecji (około 2500 lat temu) zabawka miała dużą popularność. Dwie okrągłe połówki, połączone ze sobą przy pomocy nieruchomej osi (w postaci ciężarka-szpulki) i zawieszone na sznurku - to wystarczyło, żeby zająć wolny czas wielu ludziom.
Zasada zabawy jest bardzo prosta - ciężarek, opuszczony na sznurku trzymanym za nieumocowany koniec, rozwija go wpadając w ruch obrotowy. Po pełnym rozwinięciu sznurka, ciężarek zachowuje moment pędu ruchu obrotowego i nawijając sznurek wędruje w górę.
Delikatne szarpnięcie w odpowiednim momencie sznurka spowoduje, że nawija się on w całości z powrotem na jojo (zwane czasem kołem Maxwella).
Zabawka bawiła i biednych i bogatych - ponoć nawet sam Napoleon swój wolny czas wypełniał taką zabawą.
Obecnie zabawka zmieniła nieco swoją formę. Posiada kulkowe łożysko, które powoduje, iż po opuszczeniu jojo na koniec sznurka, zaczyna się ono kręcić w miejscu. To umożliwia wykonywanie różnego rodzaju sztuczek (tricków).
Do produkcji niektórych, wyczynowych egzemplarzy, używa się stopów wykorzystywanych w technologiach kosmicznych - nic zatem dziwnego, że najdroższe jojo potrafi kosztować nawet do 1000 złotych.
Pojawiło się kilka stylów jojowania, różnią się one sposobem mocowania jojo do sznurka i palca, co w zależności od stylu zmienia możliwości wykonywania tricków. Corocznie w Łodzi odbywają się polskie mistrzostwa jojo 
Poniżej na filmie możesz zobaczyć, jak taka prosta zabawka może być wykorzystana w rękach sprawnego zawodnika.
