REKLAMY
kafar

Urządzenie wykorzystywane podczas wbijania pionowych pali w ziemię, lub w dno zbiornika wodnego.

Celem wbijania pali, jest ustabilizowanie przyszłej budowli stawianej na "niepewnym" gruncie.

Wcześniej, zanim pojawiły się pierwsze kafary, do robót palowych stosowano ręczne młoty. Z chwilą, kiedy stawiane przez człowieka konstrukcje stawały się coraz większe, pojawiły się kieraty i żurawie, i to wtedy też prawdopodobnie pojawiły się pierwsze kafary.

O stosowaniu takich urządzeń wspomina w swoich zapiskach Witruwiusz, rzymski architekt i inżynier wojenny żyjący w I wieku p.n.e.

REKLAMY

Początkowo były zbudowane z drewna, skonstruowane w formie kozła (jak na ilustracji powyżej), na którego szczycie było zamontowane koło linowe,
przez które przewijano liny. Drewniany kloc zamocowany do lin był podnoszony ręcznie, a następnie opuszczany. Opadający kloc (inna nazwa, to: baba, bijak) uderzał we wbijany pal.
Pod koniec XV wieku pojawia się kierat do wciągania bijaka, mechanizm jego zwalniania i prowadnice zapewniające pożądany kierunek spadania ciężkiego kloca. Opis i rysunki konstrukcji kafara zamieścił genialny Leonardo da Vinci już w 1500 roku, w swoim największym zbiorze projektów i notatek: "Kodeks Atlantycki".

Od wieku XVII do napędu kafara zaczęto stosować koło wodne.
W tym samym czasie pojawiają się pierwsze wzmianki o kafarach w literaturze polskiej - urządzenie nazywane było "windą do bicia pali w wodzie".

W kolejnych latach wprowadza się szereg udoskonaleń w budowie kafaru.
koło deptakoweDo jego napędu stosować zaczęto się koła deptakowe i wykorzystywano w tym celu zwierzęta pociągowe. Z chwilą pojawienia się maszyn parowych, szkocki inżynier James Nasmyth w roku 1842 do napędu kafara wykorzystał siłę pary.

W tamtym czasie można było wyróżnić dwa rodzaje kafarów: z młotem podnoszonym na określoną wysokość i spadającym swobodnie po zwolnieniu blokady, oraz młotem podrywanym liną połączoną z nim na stałe i opadający z liną po jej zwolnieniu, ale tak by jej nie wypuścić z rąk.

współczesny kafarObecnie najczęściej w użyciu są kafary pneumatyczne, wymagające jedynie dostarczenia do baby sprężonego powietrza, lub urządzenia hydrauliczne i spalinowe. Ruch baby w górę i w dół odbywa się na stosunkowo krótkim odcinku - zależnym głównie od jej masy wynoszącej od kilkudziesięciu kilogramów do kilkudziesięciu ton - kilku lub kilkunastu centymetrów, natomiast częstotliwość uderzeń w główkę wbijanego słupa wynosi do kilku lub nawet do kilkunastu uderzeń na sekundę  

Na podstawie artykułu w Wikipedii 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj