REKLAMY
prosty kondensator

Element elektroniczny (elektryczny), magazynujący ładunek elektryczny.

Jest to układ najczęściej dwóch przewodników (okładzin) odizolowanych od siebie próżnią lub dielektrykiem. Doprowadzenie napięcia do okładzin kondensatora powoduje zgromadzenie się na nich ładunku elektrycznego.

Pierwszy kondensator został skonstruowany w 1745 roku w laboratorium Uniwersytetu w Lejdzie.

Został on wykonany ze szklanej butli zawierającej wodę, której zewnętrzna i wewnętrzna powierzchnia pokryta folią metalową stanowiła elektrody kondensatora. Butla była połączona drutem z maszyną elektrostatyczną. Po pewnym czasie pracy maszyny, zgromadził się bardzo duży ładunek. Profesor Pieter van Musschenbroek na własnej skórze przekonał się jak silny to ładunek, kiedy dotknął wewnętrznego przewodnika "butelki lejdejskiej" - "Nie chciałbym tego doznać drugi raz, nawet za królestwo Francji".

REKLAMY

Jeżeli do kondensatora doprowadzimy napięcie zasilające, to na jego okładkach gromadzi się ładunek równy co do wartości, lecz przeciwnego znaku. Proces gromadzenia ładunku nazywamy ładowaniem kondensatora. Trwa on do chwili gdy napięcie między okładkami osiągnie wartość napięcia zasilającego. Ładunek jednej elektrody nazywamy ładunkiem kondensatora, a zdolność kondensatora do gromadzenia ładunku nazywamy pojemnością kondensatora.

Podstawową jednostką dotyczącą kondensatora jest jeden Farad [F] - jednostka pojemności kondensatora. Jeden farad to bardzo duża jednostka, dlatego w praktyce spotyka się kondensatory o znacznie mniejszych pojemnościach, wyrażanych w piko-, nano- i mikrofaradach.
Dla prądu stałego kondensator jest równoważny przerwie w obwodzie, dla prądu zmiennego ma pewną oporność (nazywaną reaktancją, która jest tym mniejsza, im większa jest pojemność kondensatora i częstotliwość.
Najpowszechniejszym kondensatorem jest kondensator płaski oraz blokowy.

Ze względu na różną konstrukcję kondensatory można podzielić na:

  • elektrolityczne (dielektrykiem jest cienka warstwa tlenku, a osadzona elektrolitycznie na okładzinie dodatniej, drugą okładziną jest elektrolit), pracują poprawnie tylko przy małych częstotliwościach, oraz mają duże pojemności przy małych rozmiarach,
  • poliestrowe (dielektrykiem jest folia poliestrowa),
  • ceramiczne (dielektrykiem jest specjalna ceramika), znakomicie pracują przy wielkich częstotliwościach, bywają wykonywane też jako kondensatory o zmiennej pojemności,
  • powietrzne (dielektrykiem jest powietrze) - znakomicie pracują przy wysokich częstotliwościach i bardzo dużych napięciach, często wykonywane jako kondensatory zmienne.

Można i tutaj spotkać polski ślad - Ignacy Mościcki był założycielem fabryki kondensatorów elektrycznych we Fryburgu (Szwajcaria), w której opracował m.in. wysokonapięciowe kondensatory (zwane kondensatorami Mościckiego) 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj