Jedna z najaktywniejszych substancji psychodelicznych o właściwościach halucynogennych.
Najsłynniejszy halucynogenny narkotyk został zsyntetyzowany w roku 1938, podczas pracy nad lekiem wspomagającym skurcze macicy w czasie porodu.
Szwajcarski chemik Albert Hofman, który nad nim pracował, z początku stracił zainteresowanie nad nieskuteczną substancją i nie przejął się niespokojnym zachowaniem zwierząt, którym ją podano.
Po paru latach, w 1943 roku wrócił do eksperymentów nad tą substancją, i w trakcie badań najprawdopodobniej niechcący trochę jej wchłonął. Wkrótce potem poczuł, że jest skołowany i zmęczony, więc postanowił się położyć - to wtedy, po raz pierwszy, doznał pierwszych, niewyraźnych jeszcze halucynacji.
Później po raz pierwszy doświadczył na własnej skórze silnego działania specyfiku, kiedy zaaplikował sobie odmierzoną dawkę i... ruszył na rowerze do domu. Jego umysł został wystawiony na na wyimaginowane obrazy i dźwięki. Dodatkowo zaobserwował zmiany nastroju: od poczucia euforii, po przerażenie że umiera.
Eksperymenty ponawiał, a substancją zainteresowały się koncerny, wojsko, a nawet FBI.
Początkowo próbowano wykorzystać tę substancję jako lek działający pobudzająco na układ krwionośny i oddechowy. Firma Sandoz zaczęła produkować LSD jako lek w formie tabletek 25 µg i ampułek 100 µg, pod nazwą handlową Delysid.
"Myślę, iż nigdy wcześniej w ludzkiej ewolucji LSD nie było aż tak potrzebne. Substancja ta jest narzędziem, które umożliwi nam rozwinąć się w to, czym mamy być, ulepszyć" - miał powiedzieć Albert Hoffman o swoim wynalazku.
Jednak już w latach 60-tych XX wieku nasiliło się bardzo zjawisko pozamedycznego używania tego leku, ponieważ LSD stało się ukochanym narkotykiem ruchu hippisowskiego lat 60-tych i 70-tych.
Po kilku latach dyrektor firmy Sandoz powiedział Hofmannowi, że lepiej by było, gdyby LSD nie został odkryty.
W roku 1967 LSD zostało wykreślone z amerykańskiego lekospisu, co zmusiło firmę Sandoz do zaprzestania jego produkcji. Od tego czasu datuje się historia LSD jako nielegalnego narkotyku. W trakcie dalszych badań gruntownie poznano jego psychodeliczne właściwości.
Ktoś kto znajduje się pod wpływem LSD, przyjmując ten jeden z najbardziej aktywnych środków halucynogennych, niejednokrotnie prowadzi halucynogenne rozmowy, lub postrzega przedmioty w taki sposób, jakby były ożywione i oddychały.
Odurzona narkotykiem osoba doświadcza irracjonalnego strachu, paniki z przerażającymi myślami i uczuciami. Odczuwa strach przed utratą kontroli nad swoim ciałem, ma lęki przed szaleństwem a nawet śmiercią. Dodatkowo paranoiczne wyobrażenia, depresje i wahania nastroju mogą się również pojawiać w kolejnych dniach po zażyciu substancji.
Oprócz wymienionych powyżej negatywnych skutków zażywania LSD, okazuje się, że jedna mikrodawka narkotyku może mieć korzystny wpływ w walce z chorobą alkoholową, a dokładniej w pierwszym okresie trwania terapii alkoholowej (około 6 miesięcy). Jak wynikało z badań, po zażyciu jednej dawki narkotyku pacjent był wstanie znacznie ograniczyć nadużywanie alkoholu, a nawet utrzymać całkowitą absencję w tym okresie 
Poczytaj: https://www.focus.pl/artykul/lsd-insulina-superglue-te-i-18-innych-wynalazkow-powstalo-przypadkiem?page=2
