Przyrząd wspomagający obliczenia w dawnych czasach.
Człowiek jako istota myśląca, od najdawniejszych czasów próbował wszystko przeliczać, szeregować i porządkować. Dlatego pewnie już 3000 lat p.n.e., w Babilonii, powstały pierwsze metody obliczeniowe.
W X wieku p.n.e. w Mezopotamii, stosowano metody znajdowania określonego wyniku najprostszych działań arytmetycznych za pomocą kamieni.
Były one układane w rzędach na piasku, tworząc swoisty rodzaj plansz obliczeniowych, które nazywamy abakusami (lub abakami). Rzymskie kamyczki nazywały się calculi, stąd "kalkulacja, kalkulator".
W miarę upływu czasu w kamieniach zaczęto wiercić otworki i nawlekać je na sznurki. W ten sposób powstały pierwsze kompletne przenośne urządzenia umożliwiające obliczenia, czyli liczydła. Około 500 roku p.n.e. pojawiły się pierwsze liczydła w Mezopotamii i w Egipcie.
Na rok 200 n.e. datowane są początki liczydła sau-pan w Chinach i soro-ban w Japonii.
Najbardziej znana forma liczydła została rozwinięta w Chinach w VI wieku. Abakus (suan pan), był podzielony na dwa komplety, jeden komplet reprezentujący piątki i drugi komplet reprezentujący pozostałe liczby.
Typowe liczydło (jak na ilustracji) pojawiło się w Europie około 1300 roku. 
Liczydła były w powszechnym użyciu przez wiele wieków, z chwilą wprowadzenia cyfr arabskich, popularność liczydeł zaczęła spadać. Nowoczesny komputer i kalkulator tylko ponagliły jego koniec.
Pomimo tego, liczydło nadal znajduje (ograniczone) użycie w szkołach, gdzie jest używane by zademonstrować system numeryczny, oraz proste operacje arytmetyczne 
