REKLAMY
pieczęć i odcisk

Znak własnościowy i rozpoznawczy osoby fizycznej lub prawnej.

Znak jest wyciskany za pomocą stempla (tłoku pieczętnego). Stanowi świadectwo wiarygodności.

Nadaje moc prawną pismu lub dokumentowi.

Również jest środkiem zabezpieczającym nienaruszalność zamkniętego pisma lub przedmiotu.

Początkowo, żeby oficjalnie potwierdzić jakąś decyzję czy transakcję, odciskano po prostu palce na glinianych tabliczkach - różne rządowe dokumenty Babilonii czy Persji, mają ślad odciśniętych palców dla ich uwiarygodnienia. Podobnie zresztą było w starożytnych Chinach, gdzie znaleziono odciski kciuka na glinianych pieczęciach.

REKLAMY

Około 2400 p.n.e., jeszcze zanim ludzkość poznała papier czy papirus, w Babilonie i Egipcie używane były stemple służące do powielania wzorów, metodą wytłaczania ich w mokrych glinianych tabliczkach, zanim je wypalono w ogniu. Płaskorzeźby umieszczane na wypalanej glinie były wykorzystywane później do druku wzorów na tkaninach już w VI wieku p.n.e, na terenie dzisiejszej Turcji.

nieprzerwana pieczęć na grobie TutanchamonaW Chinach od III wieku p.n.e. ogłaszano cesarskie edykty m.in. za pomocą kamiennych stel, od II wieku p.n.e. ryto w kamieniu religijne teksty buddyjskie, konfucjańskie i taoistyczne.

W czasach dynastii Tang (618 - 907) pojawiła się technika wykonywania odbitek płaskorzeźb i napisów z kamienia lub z brązu, za pomocą papieru - tzw. estampaż (z francuskiego estampage). Dzięki estampażowi ze stel w świątyniach masowo wykonywano odbitki ważnych tekstów na użytek wiernych lub uczonych.
Z czasem w ten sposób zaczęto także utrwalać słynne dzieła kaligraficzne. Można zatem powiedzieć, że tak oto pojawił się praprzodek druku - stele pełniły rolę stempli.
W X wieku, w Korei, drukowano książki z przygotowanych wcześniej form drewnianych.

Nie wolno w tym miejscu pominąć tak ważnego wynalazku jakim było wybicie pierwszych monet. Dokonano tego ok. 650 roku p.n.e. w królestwie Lidii (obszar dzisiejszej Turcji). Na sztabkach stopu złota i srebra odciskano tam pieczęć miejscowego władcy.

REKLAMY

Równolegle z drukiem pojawiły się sygnety... Herodot napisał, że każdy Babilończyk nosił kamienny sygnet - te swoiste "dowody osobiste" były ponoć tak ważne w starożytnym Babilonie, jak dzisiejszym społeczeństwie. Były wówczas używane do identyfikacji własności - np. ceglarze odciskali swoje pieczęcie w cegłach.


Z czasem pierścień stał się przywilejem, oraz oznaką władzy i pozycji społecznej.
W średniowieczu używanie pieczęci było ograniczone do królów i cesarzy, później zostało rozszerzone na biskupów oraz szlachtę. Najczęściej używany był pierścień noszony na palcu, którym dostojnicy kościelni, królowie i władcy pieczętowali ważne dokumenty odciskając wzór (herb, albo jakiś symbol utożsamiany z właścicielem) pierścienia na wosku. Przy jego pomocy wydawano dekrety, wszczynano wojny i zawierano pokoje.
W Polsce najstarszą zachowaną, jest pieczęć Władysława Hermana z przełomu XI i XII wieku.


Pieczątka, która rozwinęła się ze stempla, w przeciwieństwie do pieczęci (odciskanej np. w wosku czy laku), nie potrzebuje dodatkowego nośnika odbitki. Wystarczy poduszeczka nasączona tuszem. Powstała również pieczątka wyciskająca odbicie bez wykorzystania tuszu, czyli tzw. suchy stempel, używany zazwyczaj do znakowania dokumentów, takich jak dyplomy.

Nauka, która zajmuje się badaniem pieczęci jako źródeł historycznych, a także ich historią, powstawaniem itp. to sfragistyka (z gr. sphragís - pieczęć), nazywana niekiedy sygillografią (od łacińskiego sigillum - pieczęć).
Warto pamiętać o tym, że w dzisiejszych czasach odcisk palca nadal ma swoje znaczenie w daktyloskopii 

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj