Szczudła znane już były na świecie na pewno kilka tysięcy lat temu. Ludzie wymyślili je w wielu zakątkach globu niezależnie od siebie.
Choćby tylko po to, by suchą stopą przejść przez strumienie czy płytkie rozlewiska.
Chińczycy używali szczudeł oprócz tego, również do przedstawień podczas których tańczyli i odtwarzali na nich mityczne postacie.
Wizerunki ludzi na szczudłach odkryli archeolodzy na rysunkach w Beninu i na ścianach świątyń Majów.
W starożytnym Rzymie szczudeł używali uliczni tancerze, a w Landach, płaskim i bagnistym regionie Francji - pasterze.
Odpowiednie opanowanie sztuki chodzenia na szczudłach pozwalało na skrócenie czasu podróży - również i tutaj ludzie pobijali swoiste rekordy: w 1891 roku piekarz z Landów Sylvian Dornon w ciągu 58 dni przemaszerował na szczudłach drogę z Paryża do Moskwy.
Używano szczudeł w sadownictwie (do zbioru np. jabłek), do zapalania latarni ulicznych (kiedy było jeszcze oświetlenie gazowe), czy wreszcie jako przyrząd przyspieszający chodzenie w pracy listonosza (jak na ilustracji powyżej).
Obecnie, ludzi na szczudłach można zobaczyć najczęściej podczas różnego rodzaju festynów, czy pokazów w cyrku 
miesięcznik Focus 11/2003
nadesłał: Rafał Wójcik - Kielce
