REKLAMY
rzymska wizytówka

Najczęściej prostokątny kartonik, zapisany treścią zależną od rodzaju wizytówki.

Wręcza się ją często podczas nawiązywania znajomości. Jest oznaką uprzejmości i szacunku, a współcześnie może również pełnić funkcje reklamowe.

Już w starożytnym Rzymie i Bizancjum używano tabliczek (tzw: diptychos), które oprócz wizerunku właściciela miały również miejsce z woskiem do pisania. W formie podobnej do współczesnych, najwcześniej wizytówki pojawiły się w III wieku n.e. w Chinach.

Urzędnicy chińscy musieli posiadać wizytówki z papieru czerpanego, na których było jedynie imię i nazwisko jej właściciela, oraz zajmowane stanowisko. Miały wówczas ogromną moc - otwierały bramy domów możnowładców i zmuszały do wykonywania wszelkich rozkazów w imieniu monarchy. O jej popularności może świadczyć fakt, że już Marco Polo, podczas pobytu w Chinach otrzymywał bilety wizytowe od mandarynów.

W Europie, na dworze Ludwika XIV popularne były tzw. Visite Biletes, które ułatwiały rozwiązywanie problemów nastręczanych przez bogate życie towarzyskie, w Rosji rozpowszechniły się za czasów Katarzyny II.

REKLAMY

Początkowo imię, nazwisko i tytuł wpisywano na kartoniku odręcznie. Później zaczęto je zdobić podobiznami właścicieli wykonywanymi przez artystów. Z czasem forma wizytówki przybrała formę małych, kunsztownie wykonanych dzieł sztuki. Pod tym względem nie miały sobie równych tzw. wizytówki weneckie (zwłaszcza te z XVII wieku), zdobione motywami roślinnymi, architektonicznymi, herbami rodowymi - były to prawdziwe dzieła sztuki.

Pierwsze drukowane wizytówki pojawiły się w Niemczech pod koniec XVIII wieku. Pierwotnie były to małe listy, które na jednej stronie nosiły nazwisko adresata, wysyłającego i krótkie pozdrowienie. Później, kiedy zaczęto je zdobić, pisano na nich tylko nazwisko wysyłającego, resztę miejsca zapełniał rysunek.

bilet życzeniowy z około 1880 roku - wizytówkaTe małe kartoniki były ważnym elementem życia codziennego. Wręczano je nowo poznanym osobom, dołączano do przesyłanych prezentów i kwiatów, służyły do korespondencji. Niektóre z nich (jak na ilustracji obok) przekształciły się z biletów życzeniowych w pocztówki.

W Polsce z biletów wizytowych korzystano już za czasów Stanisława Augusta - pierwszymi, którzy posługiwali się nimi byli posłowie Sejmu Czteroletniego. W powszechnym użyciu były od końca XVIII wieku i stały się wręcz nieodzowne podczas składania wizyt i rewizyt.
Osoba, której złożono wizytę przesyłała swój bilet lub składała rewizytę. Jeśli nie zastano gospodarza w domu, pozostawiano swój bilet wizytowy ze złamanym górnym lewym rogiem. Oznaczało to, że właściciel biletu był osobiście.

Obecnie najczęściej wizytówki dzielimy na prywatne i firmowe. Pierwsze z nich zamawiają osoby indywidualne z przeznaczeniem na kontakty czysto towarzyskie. Wizytówki firmowe prezentują człowieka na tle firmy, którą prezentuje.


Jako ciekawostkę warto wspomnieć, że Japończycy mają w zwyczaju wymieniać wizytówki jeszcze przed pierwszym podaniem ręki. Fakt nieposiadania biletu wizytowego uważany jest tam za nietakt. Co ciekawe - swoją wizytówkę podają obiema rękami i oczekują, że również obiema rękami wizytówka zostanie odebrana. Dobry zwyczaj nakazuje też, żeby osoba zajmująca niższe stanowisko podała swoją wizytówkę jako pierwsza 

Więcej na stronie Wydawca

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj