Chirurg arabski pochodzący z Zahra koło Kordoby, właściwie Abu al-Kasim al-Zahrawi (około 936 - 1013).
Lekarz nadworny kalifa Hakama II w Kordobie, był wynalazcą wielu metod operacyjnych.
Skutecznie podejmował interwencje chirurgiczne większości ropni, hemoroidów, przetok okołoodbytniczych, raków, a także trepanacji, amputacji, tracheotomii, protez zębowych, był też pierwszym w stosowaniu opatrunków.
Jego dzieło Kitab at-Tasrif składające się z 30 tomów (przetłumaczone na język łaciński), było przez wiele stuleci podstawowym podręcznikiem medycyny i chirurgii. Zamieścił tam m.in szczegółowe opisy wielu operacji i leczenia pooperacyjnego.
W swojej praktyce lekarskiej używał ponad 200 narzędzi chirurgicznych, często wynalezionych przez siebie. Podał opisy operacji i ilustracje narzędzi dentystycznych.
Na uwagę zasługują skonstruowane przez niego pierwsze narzędzia do zdejmowania kamienia nazębnego, który słusznie uważał za jedną z przyczyn chorób przyzębia.
Jedwabnymi nićmi zszywał rany, wniósł też poważny wkład w chirurgię oka. Był również pionierem "oświetlenia" organów wewnętrznych - przy wziernikowaniu stosował refleks świetlny z lustra.
Był przeciwny przerywaniu ciąży.
Interesował się również sztuką upiększania. Uważał, że kosmetologia jest dziedziną medycyny, i we wspomnianym wyżej traktacie zanotował wiele recept leków, maści i technik mających na celu utrzymanie i przywrócenie piękna ciała 
