Alkomat to inaczej tester trzeźwości.
Jest to urządzenie służące do określania ilościowej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, co pozwala określić zawartość alkoholu we krwi.
Pierwsze (jeszcze nieskuteczne) analizy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przeprowadzono podobno już w 1874 roku.
Rozwijający się przemysł motoryzacyjny, oraz coraz większa liczba samochodów prowadzonych przez nietrzeźwych kierowców w Ameryce, spowodowały, że w roku 1910, w Nowym Jorku (jako pierwszym mieście na świecie), wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące prowadzenia samochodów i motocykli pod wpływem alkoholu.
Piętnaście lat później, w Wielkiej Brytanii jazdę pod wpływem alkoholu zakwalifikowano jako wykroczenie, a następnie jako przestępstwo karne.
Niestety zmiana przepisów nie szła w parze z możliwościami policji: ocena trzeźwości ograniczała się jedynie do wąchania oddechu podejrzanego, spacerowaniu kierowcy po linii prostej, oraz dotykanie palcami wskazującymi czubka nosa.
W roku 1927, amerykański wynalazca Emil Bogen odkrył, że wdmuchane przez pijaną osobę do gumowej piłki powietrze, a następnie z niej wydmuchane i zmierzone - zawiera podobną ilość alkoholu, jaką wykazuje test przeprowadzony z próbki moczu.
W wyniku tego odkrycia, w 1931 roku powstało pierwsze urządzenie do analizy oddechu, zwane potocznie Drunkometer, którego autorem był profesor Rolla Neil Harger.
Kontrolowany musiał nadmuchać balonik, następnie powietrze z tego balonika przepuszczano przez roztwór nadmanganianu potasu - zmiana koloru roztworu wskazywała alkohol w wydychanym powietrzu, jednak bez możliwości określenia jego stężenia.
Mimo tego, w Sylwestra, 31 XII 1938 roku, wprowadziła go do użytku amerykańska policja w Indianapolis.
Już wtedy ten pomysł nie przypadł kierowcom do gustu...
Zanim pojawił się alkomat, który określał stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu (a było to potrzebne w dalszym postępowaniu), w celu badania nietrzeźwości kierowców, maszynistów, motorniczych i sprawców wykroczeń, w wielu krajach rozwiniętych policja używała mobilnych, miniaturowych zestawów do pobierania krwi.
Rok 1954 przyniósł koniec dmuchania w balonik. Pierwszy alkomat mierzący poziom alkoholu we krwi osoby w czasie pobierania próbki oddechu, opracował profesor Uniwersytetu Indiana, Robert Borkenstein.
Przydała się tutaj technologia znana z fotograficznej ciemni. Zawarty w oddechu alkohol, barwi odczynniki chemiczne na różne, zależne od stężenia odcienie czerni, do analizy ich spektrum Borkenstein użył więc precyzyjnego światłomierza.
Okazało się, że 2100 ml wydychanego powietrza jest taka sama ilość alkoholu jak w 1 ml krwi. 
To odkrycie dało ostateczną odpowiedź, że pomiar alkoholu z wydychanego powietrza jest miarodajny i może stanowić konkretny dowód. Od tej pory jazda "na podwójnym gazie" przestała być bezkarna.
Teraz pozostało tylko uprościć i zminiaturyzować urządzenie tak, żeby mógł go używać każdy patrol drogówki. Zrezygnowano z niepraktycznego balonika, w którym przenoszono do urządzenia powietrze z ust kierowcy i zastąpiono go małą, mieszczącą się wewnątrz niewielkiej obudowy komorą.
Dziś alkotest to podstawowe wyposażenie każdego świadomego kierowcy, oraz standardowe narzędzie "drogówki".
Ciekawostka:
Pierwszym kierowcą na świecie aresztowanym za prowadzenie po pijanemu był taksówkarz, 25-letni Brytyjczyk George Smith. Zdarzenie miało miejsce 10 września 1897 roku. Smith miał podjechać po pasażera na Bond Street 165 w Londynie, ale był tak pijany, że wjechał do domu...
Został złapany przez tamtejszą policję i przyznał się, że przed jazdą pił alkohol. Ukarany został aresztem, oraz sporą grzywną! 
