W roku 1869 George Westinghouse opatentował hamulec na sprężone powietrze.
Urządzenie które skonstruował, umożliwiało zatrzymanie pociągu tylko przez jednego człowieka.
Wcześniej bardzo często dochodziło do wypadków pociągów, ponieważ hamulce były uruchamiane ręcznie na każdym wagonie z osobna, przez hamulcowego na znak dany od maszynisty.
Automatyczny kolejowy hamulec powietrzny, wynaleziony przez Georga Westinghouse'a z powodzeniem wypróbowano w roku 1875 w Newark (USA).
Hamulec pozwolił na zatrzymanie pociągu o ciężarze 200 ton, jadącego z prędkością 80 km/godz. na odcinku długości niespełna 300 metrów.
System polegał on na zastosowaniu rury, biegnącej przez całą długość pociągu. Wtłoczenie do niej sprężonego powietrza powodowało przesunięcie tłoka i uruchomienie mechanizmu pokazanego na ilustracji, a w konsekwencji zadziałanie hamulców.
Wynalazca ulepszył jeszcze swój wynalazek, konstruując hamulec automatyczny.
Hamulec Westinghouse'a szybko rozpowszechnił się w całym kolejnictwie 
