Nazwa nasion z owoców kakaowca. Jeden owoc zawiera 20-60 nasion pokrytych aromatycznym białym śluzem.
Historia kakao sięga czasów Majów i Azteków. Już wtedy, w czasach świetności prekolumbijskiego Meksyku, podczas obrzędów i świąt religijnych Aztekowie pili oszałamiający napój kakaowy zwany cacahuatl.
W tamtych kręgach kulturowych, ziarna kakaowca były tak cenne, że niejednokrotnie służyły nawet jako środek płatniczy.
Pochodzące z delty rzeki Orinoko kakao, przywieźli do Europy Hiszpanie i był to napój, który można było spotkać początkowo jedynie na królewskim dworze hiszpańskim. Tam właśnie zaczęto go przyrządzać wedle przepisu azteckiego króla Montezumy. Próby wprowadzenia własnych receptur nie przynosiły oczekiwanych rezultatów, bo Hiszpanie próbowali uszlachetniać napój za pomocą wanilii i cukru.
Pierwsza znana wzmianka o "braciach Van Houten sprzedających na rynku w Amsterdamie najlepszy i najczystszy puder kakaowy" pochodzi z haarlemskiej gazety (Oprechte Haerlemsche Courant) z 2 sierpnia 1667 roku. Ze względu na cenę, kakao można było wówczas spotkać wyłącznie na najbogatszych dworach Europy XVII wieku.
Dopiero w 1828 roku Casparus van Houten opracował i opatentował niedrogi sposób wyciskania i oddzielania tłuszczu z palonych ziaren kakaowych. Udało mu się wytworzyć proszek, łatwo łączący się z wodą lub mlekiem, który nazwał "pożywieniem przepisywanym przez lekarzy". Od tej pory kakao stało się bardziej dostępne cenowo. 
Przy tej okazji udało się znacznie obniżyć również koszty produkcji czekolady, co spowodowało jej popularyzację w Europie.
XIX wiek był w Holandii wiekiem powstawania wielu fabryk i szybko rosnącej produkcji czekolady i innych produktów kakaowych. Amsterdam posiadał aż cztery fabryki czekolady 
Ciekawostka:
Wśród dawnych przepisów aptecznych można znaleźć przepis na popularne niegdyś kakao owsiane, przyrządzane z prażonej mączki owsianej z dodatkiem kakao.
