REKLAMY
Castello Nuovo i Pedro Navarro

Mina to ładunek materiału wybuchowego.

Może być wykonana fabrycznie, lub przygotowana z dostępnych materiałów bezpośrednio na polu walki z urządzeniem zapalającym. Służy do niszczenia siły żywej i sprzętu bojowego.

Zabezpieczony ładunek jest umieszczany w obudowie, często wodoszczelnej, najczęściej taki ładunek jest zakopywany w ziemi. Inną kategorię stanowią miny przeznaczone do szybkiego i masowego minowania większych obszarów - tzw. ładunki kasetowe, które są wyrzucane z samolotów, śmigłowców lub specjalnych pojazdów, po kilkaset sztuk naraz.
Nazwa pochodzi od dawnej nazwy kopalni.

Już od czasów starożytnych kopano tunele pod murami obronnymi (chodnik minowy), aby spowodować ich zawalenie się. Od końca XV wieku w takim podkopie umieszczano i podpalano duże ładunki prochowe (proch czarny).
Pierwsza wiadomość o wysadzeniu w powietrze ładunkiem prochowym budowli, dotyczy wysadzenia przez Pedra Navarro twierdzy Castello Nuovo w Neapolu 27 listopada 1495 roku.


Na szerszą skalę, miny zaczęto stosować w Europie od XVII wieku.
W I połowie XIX wieku wynaleziono miny morskie, kontaktowe, a później elektryczne. Po raz pierwszy zastosowano je podczas wojny krymskiej (1853 - 1856).
W II połowie XIX wieku pojawiły się miny wybuchające pod wpływem nacisku - zastosowano je w wojnie rosyjsko tureckiej (1877 - 1878). Podczas wojny secesyjnej w Ameryce Północnej w latach 1861-1865 wysadzano za pomocą min rozmaite obiekty m.in. linie kolejowe.

REKLAMY

Jedną z częściej stosowanych do dzisiaj jest mina przeciwpiechotna, która została zaprojektowana tak, żeby w efekcie wybuchu powodować raczej ciężkie okaleczenie żołnierzy wrogich wojsk, niż ich śmierć. Na wielką skalę min przeciwpiechotnych użyto po raz pierwszy w wojnie rosyjsko - japońskiej (lata 1904 - 1905). Później stosowano je głównie jako ochronę min przeciwczołgowych - miały za zadanie utrudnić wrogowi lub wręcz uniemożliwić do nich dostęp. Miały wówczas głównie charakter obronny, chroniły granice państw, ważne mosty, oraz ograniczały ruchy sił wroga.


mina wyskakującaPodczas obu wojen światowych udoskonalono liczne typy min.
W hiszpańskiej wojnie domowej (1936-1939) i wojnie radziecko - fińskiej (1939 - 1940) stosowano na wielką skalę zapory minowe.
W czasie II wojny światowej użyto kilkudziesięciu milionów min, co stworzyło ogromne problemy ich wykrywania; w tym celu zastosowano elektromagnetyczne wykrywacze min. To wtedy, w roku 1941, w Afryce Północnej Niemcy po raz pierwszy zastosowali tzw. miny wyskakujące (Springenmine), które po uaktywnieniu - poprzez nacisk lub potrącenie - były najpierw przez niewielki ładunek wybuchowy podrzucone na wysokość około 1.5 metra, po czym następowała detonacja 0,5 kg materiału wybuchowego, a wokół rozpętywało się piekło. W promieniu 5 metrów nikt nie miał absolutnie żadnych szans na przeżycie. W odległości do 30 metrów od miejsca eksplozji, szanse na to, by zamiast trupem być kaleką wynosiły około 50 %. W latach 50-tych takie miny były chętnie stosowane przez wojska amerykańskie jako Bouncing Betty (Skacząca Betty).


W II połowie XX wieku, kiedy nasiliły się konflikty wewnętrzne, głównie na obszarach kontynentu afrykańskiego oraz na obszarach azjatyckich (Wietnam, Kambodża, Laos), miny przeciwpiechotne jako tania, łatwa w produkcji i bardzo skuteczna broń, zaczęły być używane na dużą skalę, co powodowało że ich ofiarami coraz częściej stawały się osoby cywilne. Używane były do terroryzowania społeczności, uniemożliwiając dostęp do ziemi uprawnych i ograniczając możliwość przemieszczania się ludności.

mina talerzowaInną "popularną" miną, jest mina przeciwpancerna, której zadaniem jest uniemożliwienie przejazdu - natarcia przez zaminowany teren sprzętu bojowego przeciwnika - czołgów, transporterów itp. Taka mina zawiera silny ładunek wybuchowy (do 6 kilogramów), którego eksplozja następuje po uruchomieniu zapalnika pod naciskiem 200-300 kg. Pierwsze tego rodzaju ładunki zastosowali Niemcy już w czasie l wojny światowej, wyposażając pociski artyleryjskie dużego kalibru w zapalnik naciskowy i zakopując je w ziemi.

Specjalną kategorię stanowią miny pułapki - specjalnie preparowane ładunki wybuchowe, których sposób wykonania, założenia czy wyglądu ma "zachęcić" przeciwnika do uruchomienia ukrytego zapalnika inicjującego wybuch ładunku. Bardzo często ich kształt przypomina przedmioty powszechnego użytku (scyzoryki, puszki, pióra wieczne), z niewielkim ładunkiem wybuchowym, uruchamianym w czasie manipulowania takim przedmiotem.

Osobny rozdział w historii, stanowią miny morskie  

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj