REKLAMY
wybuch nitrogliceryny

Bardzo wybuchowy materiał w postaci gęstego, oleistego płynu.

Otrzymał ją w roku 1847 Włoch, profesor chemii z Turynu, Ascanio Sobrero w wyniku nitrowania (wkraplania) gliceryny mieszaniną kwasu azotowego i siarkowego w niskiej temperaturze.

Pomimo, że Sobrero znał właściwości wybuchowe tej substancji, którą nazwał pirogliceryną (z greckiego pyr - ogień), nie potrafił jednak znaleźć dla niej żadnych zastosowań praktycznych, chociaż jest 13 razy silniejsza od prochu.

Głównym problemem była jej niesamowita wrażliwość na bodźce mechaniczne - wystarczył niewielki wstrząs...

Z tego właśnie powodu, podczas jej produkcji dość często zdarzały się wypadki. Wystarczyło, że w mieszaninie nastąpiło miejscowe przegrzanie i również następował wybuch.

REKLAMY

Nitrogliceryna ma bardzo ciekawe właściwości: gdyby umieścić jedną jej kroplę na kowadle, to rozpłynie się ona po całej powierzchni. Gdyby teraz uderzyć w taką powierzchnię, to wybuchnie tylko w miejscu uderzenia, jednak gdyby ją podgrzać w jednym miejscu, to wybuchnie na całej powierzchni.

Dopiero w 1854 roku Rosjanie N. Zinin i W. Pietruszewski próbowali używać nitrogliceryny. Od 1863 roku Pietruszewski kierował wytwarzaniem nitrogliceryny na dużą skalę - była ona (po zmieszaniu z węglanem magnezowym) stosowana w Rosji do celów górniczych.
Rozwiązanie problemu czułości nitrogliceryny znalazł w roku 1866 szwedzki chemik Alfred Nobel.

Nitrogliceryna (w formie 1% roztworu w etanolu - w większych ilościach może być toksyczna) jest lekiem rozszerzającym naczynia i obniżającym ciśnienie krwi, gdyż powoduje gwałtowny rozkurcz mięśni gładkich, z których zbudowane są naczynia krwionośne. Szybko uwalnia nagłe objawy choroby serca, jak ból zamostkowy, który może być objawem zawału. Niekorzystną cechą nitrogliceryny jest fakt, że po dłuższym czasie zażywania jej skuteczność spada 


Zobacz film o własnościach nitrogliceryny:

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj