Zewnętrzna część ogumienia pojazdów, wykonana z gumy i tkaniny.
W XIX wieku powszechnie stosowane jako zabezpieczenie koła jezdnego obręcze żelazne, zyskały groźnego konkurenta w postaci opon gumowych.
W 1845 roku Robert William Thomson z Aberdeen wynalazł, po czym rok później opatentował pomysł opony pneumatycznej wraz z dętką, jednakże wynalazek ten nie wzbudził wówczas większego zainteresowania.
W 1846 roku Thomas Hancock wprowadził pełne ogumienie kół pojazdu konnego, które następnie zastosowano w Anglii do pojazdów parowych (1867 rok), a we Francji do omnibusów.
Od 1870 roku rozpowszechnia się pełne ogumienie kół rowerów.
W roku 1888, brytyjski wynalazca John B. Dunlop z Belfastu niezależnie wynalazł ponownie oponę pneumatyczną z dętką do roweru, która szybko znalazła szerokie zastosowanie, a wkrótce potem została wprowadzona do pojazdów mechanicznych.
Wybitnymi pionierami opon samochodowych byli Francuzi André Michelin i jego brat Edouard. W roku 1891 właśnie Edouard Michelin wynalazł rozbieralną oponę pneumatyczną (z dętką).
W 1910 roku w USA pojawiają się ulepszone opony samochodowe, znacznie łatwiejsze do zakładania na koła i demontażu. Również w 1910 roku zastosowano po raz pierwszy opony pneumatyczne do kół samolotu.
W 1922 roku pojawiają się opony wysokociśnieniowe dla samochodów ciężarowych i autobusów, w 1924 roku opony niskociśnieniowe tzw. balonowe, dla samochodów osobowych, a w 1935 roku opony promieniowe (radialne), korzystne z uwagi na mniejszy opór podczas ruchu pojazdu, bezpieczeństwo i trwałość.
W roku 1947 Goodrich Corporation po raz pierwszy zaprezentował opony bezdętkowe.
Ogromny rozwój motoryzacji w XX wieku doprowadził do rozmaitych udoskonaleń i zróżnicowań opon, m.in. w 1953 roku pojawiły się (seryjnie już produkowane) opony bezdętkowe, szczelnie przylegające do obręczy koła, dzięki czemu wyeliminowano szkodliwe dla gumy rozgrzewanie się wskutek ocierania opony o dętkę.
W 1954 roku opony wzmocniono drucianą siatką, w 1956 roku pojawiły się niskociśnieniowe opony elipsoidalne przeznaczone do jazdy po terenie o słabej wytrzymałości (np. wydmach piaszczystych, bagnie, grubej warstwie śniegu itp.).
Cały czas w tej dziedzinie tworzy się coś nowego - np. w roku 2001 firma Michelin oficjalnie zaprezentowała system PAX, pozwalający na kontynuację jazdy z przebitą, lub pozbawioną ciśnienia oponą 
