Krótki gwoździk lub szpilka z ostrzem o długości około 6 -10 milimetrów i z dużą główką.
Jest to jeden z tych przedmiotów biurowych, z którego praktycznie każdy z nas korzysta. Popularność pinezki (inna nazwa to pluskiewka) wynika z faktu, że jej budowa ułatwia przymocowanie kartek papieru z informacjami na różnych tablicach ogłoszeń wykonanych z korka czy miękkiego drewna, bez użycia młotka - samymi palcami. Jej wyciągnięcie też nie powinno sprawiać żadnych problemów.
Podobnie, jak wiele innych przedmiotów codziennego użytku, pinezka ma kilku "ojców".
Jedne źródła podają, że wymyślił ją niemiecki zegarmistrz z Lychen - Johann Kirsten, który odsprzedał ten swój pomysł Otto Lindstedowi - ten opatentował produkt w styczniu 1904 roku.
Inni podają, że pinezka wymyślona została w 1900 roku i wynalazcą był Amerykanin Edwin Moore, który opisywał swój wynalazek jako "szpilkę z rączką". 
Jeszcze inne źródła wskazują, że wynalazek pinezki miał miejsce w Austrii, w roku 1888, i stało się to za sprawą fabrykanta Heinricha Sachs.
Najprostszym rodzajem pinezki jest taka wycięta z krążka blachy z ostrzem w kształcie litery V wyciętym z łebka i odgiętym pod kątem 90 stopni.
Jeśli główka pinezki wykonana jest z plastiku, to zazwyczaj do wyboru są wersje w różnych kolorach.
Odmianą zwykłej pinezki, są szpilki do wkłuwania w mapy - bezpieczniejsze od typowych pinezek, bowiem kiedy upadną, nie ma możliwości by zajęły pozycję ostrzem skierowanym pionowo do góry. Prawdopodobnie to pochodzący z USA Edwin Moore (ten, który jako jeden z kilku wynalazł pinezkę) opracował również szpilki do wkłuwania w mapy 
