Pieluszka, to kawałek chłonnego materiału, absorbujący mocz noworodka, niemowlęcia i małego dziecka.
Jest stosowana również u osób chorych, które samodzielnie nie kontrolują potrzeb fizjologicznych.
Obecnie często stosuje się pieluszki jednorazowe, potocznie nazywane pampersami.
Dawne pieluszki były kawałkiem tkaniny umieszczonym między nóżkami dziecka, przytwierdzonym drugą pieluchą, specyficznie zawiązywaną. Pod koniec XX wieku na pieluchy stosowano najczęściej tetrę lub flanelę. Po zabrudzeniu należało taką pieluchę wyprać, wygotować i wysuszyć, żeby nadawała się do ponownego użycia...
W tej sytuacji któż inny jak nie kobieta mógł wymyślić pieluchę jednorazową?
Stało się to za sprawą znawczyni literatury, byłej zastępczyni redaktora naczelnego gazety Vogue'a i matki gromadki dzieci - Marion O'Brien Donovan.
Ona sama dorastała w rodzinie amerykańskich wynalazców. Jako mała dziewczynka spędzała dużo czasu w warsztacie rodzinnym, co znalazło później odbicie w jej dorosłym życiu. Już jako matka musiała codziennie borykać się z problemem brudnych pieluch. W tamtych czasach pieluchy były materiałowe i spinane agrafkami. Każdą brudną pieluchę trzeba było wyprać, podobnie jak prześcieradło na którym dziecko leżało. Zajęta kobieta uznała, że na pranie pieluch traci zbyt dużo czasu.
Pierwszym jej pomysłem było jak ochronić prześcieradło - tak powstała nieprzepuszczająca wilgoci, wodoodporna osłona na pieluchę. Z kawałków zasłon prysznicowych uszyła najpierw nieprzemakalne majtki, które wkładała dziecku na zwykłą pieluchę.
Wkrótce odkryła, że znacznie lepszy od zasłon będzie nylon, nie tylko dlatego, że jest bardziej wytrzymały, ale i nie powoduje potówek u dziecka. W dodatku zamiast agrafek, do zapinania osłon użyła bezpieczniejszych zatrzasków.
Swój wynalazek nazwała The Boater, i w 1949 roku sprzedała do niego prawo za milion dolarów.
Od 1949 roku jej osłony stały się przebojem wśród młodych mam - pierwsze zostały sprzedane w domu handlowym Saks przy Piątej Alei w Nowym Jorku.
Rok później, nasza pomysłodawczyni wymyśliła coś znacznie lepszego - gotową pieluchę zszyła ze zwykłą pieluszką, a w końcu materiał zastąpiła papierem absorbującym płyn.
To właśnie opatentowana w 1951 roku pielucha z papierowym wkładem, stała się prototypem znanej dziś pieluszki jednorazowej.
Początkowo totalna porażka: pomysł nie chwycił !!!
Żadna firma nie była zainteresowana zakupem licencji. Klienci z dystansem odnieśli się do nowinki - jednorazowe użycie pieluszki wszystkim wydawało się nadmierną rozrzutnością.
Dopiero po dziesięciu latach, pracownik firmy Procter and Gamble - Victor Mills podchwycił jej pomysł - pierwszym na świecie który używał pieluch jednorazowych był jego bratanek.
Tak świat poznał Pampersy. Obecnie rynek jednorazowych pieluszek przynosi (według różnych ocen) od 4,5 do 10 miliardów dolarów zysku rocznie 
