REKLAMY
zagraj ze mną w tenisa

Dyscyplina sportowa rozgrywana na korcie tenisowym.

Gra polega na przebijaniu rakietą tenisową piłki ponad, lub obok siatki, na pole przeciwnika. Może być rozgrywana pojedynczo (tzw. singel) lub w dwuosobowych zespołach zawodników jednej płci (debel) lub obu (mikst).

Już w starożytnym Egipcie, podczas religijnych ceremonii odbijano piłkę dłonią, lub jakimś przedmiotem - świadczą o tym rysunki umieszczone na murach starożytnych świątyń, datowane na 1500 rok przed naszą erą. Stąd pewnie twierdzenia niektórych historyków, że nazwa tenis wzięła się od starożytnej miejscowości Tennis nad Nilem, a słowo rakieta od arabskiego słowa rahat oznaczającego dłoń.


REKLAMY

Pierwsze gry przypominające tenis, znane już były w czasach starożytnej Grecji. Na historycznych płaskorzeźbach widać kobiety w tunikach i mężczyzn w chitonach podbijających piłeczkę - grę nazywano sphairistike.
W Rzymie uprawiano trigon, gdzie zawodnicy ciężkimi pałkami odbijali piłki, które były wypełnione ziarnami figi.
Nawet w łaźniach znajdowały się specjalne miejsca do gry w piłkę.

gra w tenisaDo centralnej Europy gra trafiła wraz z najazdami Saracenów, którzy w VIII wieku dotarli do południowej Francji. Rozrywką zainteresowali się mnisi i to oni spopularyzowali grę, w której piłkę odbijano początkowo gołymi rękami, a potem za pomocą drewnianej pałki.

Od mnichów zasad gry nauczyli się bogaci arystokraci, którzy zaczęli zamieniać swoje dworne dziedzińce i sale w pałacach w boiska do gry. Wkrótce potem wprowadzono do użytku skórzane rękawice, a w XVI wieku rękawice zastąpiono prototypem pierwszych rakiet, najpierw w postaci wypełnionej pergaminem łopatki (niejedną cenną księgę zniszczono w ten sposób), a następnie drewnianej paletki.

gra w tenisaPierwsze piłki do tenisa były wykonane z drewna. Z czasem ustąpiły one pola lepiej odbijającym się skórzanym piłkom wypełnionym celulozą, piórami, piaskiem czy wapnem.
W roku 1480, z inicjatywy króla Ludwika XI powstał nawet cech rzemieślników zajmujących się produkcją piłek odpowiedniej jakości, oraz drewnianych rakiet.
Po 1500 roku do odbijania piłki zaczęto używać rakiet z drewnianą ramą, wypełnioną strunami produkowanymi z baranich jelit.

We Włoszech w połowie XVI wieku znana była gra w pallone, w której punkty liczono w podobny sposób jak dzisiaj w tenisie. Początkowo każdy punkt liczono oddzielnie, bez żadnych podziałów na gemy oraz sety.
Później wprowadzono zasadę, że każda gra składa się na 4 wygrane punkty - w poszczególnych partiach i grach zaczęto kolejne punkty liczyć jako 15, 30, 45 i 60. Tak dziwny sposób liczenia punktów miał najprawdopodobniej związek z hazardem - gracze często zakładali się o końcowy wynik gry, a że zazwyczaj podstawową stawką za grę był jeden denar, który z kolei dzielił się na 60 sous, a każda wygrana piłka była warta 15 sous...

gra w tenisaGra szybko zyskiwała na popularności zwłaszcza we Francji i w Anglii. W obu tych krajach, z rozkazu królów (oni też bywali zapalonymi graczami) zaczęły powstawać coraz to nowe korty.
Według legendy, serwis (ang. service) czyli uderzenie rozpoczynające wymianę, wymyślił Henryk VIII, a ponieważ król był zbyt gruby, by móc podrzucić piłkę do góry robili to za niego służący.

Tenis w obecnej postaci ma dwa różne rodowody. Jedna z wersji mówi, że w latach między 1859 a 1865 major Harry Gem, z zawodu adwokat, wraz ze swoim przyjacielem Augurio Perera opracowali grę będącą mieszanką sportów rakietowych (tenisa, krykieta, badmintona i squasha) i baskijskiej gry peloty. Pierwsze mecze tenisowe rozgrywali na boisku do gry w krokieta w posiadłości Gema w Birmingham.
W roku 1872, razem z dwoma miejscowymi lekarzami ze szpitala Warneford, założyli pierwszy na świecie klub tenisowy w Leamington.

Druga wersja wskazuje, że w roku 1873 brytyjski wojskowy, major Walter Clopton Wingfield opracował podobną grę, w którą grano podczas przyjęć w ogrodzie jego walijskiej posiadłości w Llanelidan. W 1874 roku major nadał tej grze grecką nazwę sphairistike, znaną również jako lawn tennis.
Rok później Wingfield spisał wszystkie zasady opracowanej przez siebie gry w 8-stronicowej broszurce, i udał się z nią do urzędu patentowego.
skrzynka WingfieldaWkrótce potem zajął się promowaniem swojej gry, sprzedając sprzęt do jej uprawiania w drewnianych skrzynkach. Zawierały one cztery drewniane rakiety, gumowe piłki, słupki, a także siatkę wraz z instrukcją montażu, oraz broszurką z zasadami gry. Cały zestaw kosztował ponad 5 funtów brytyjskich, co było bardzo dużą kwotą w tamtych czasach.

Początkowo kort wymyślony przez Wingfielda kształtem przypominał klepsydrę i składał się z dwóch połączonych ze sobą trapezów z zaokrąglonymi bokami. W 1875 roku, pod wpływem krytyki, twórca gry zmodyfikował kształt boiska.

szaleństwo bez granicReguły tenisowe, które po raz pierwszy spisano w 1877 w Wimbledonie, znajdującym się na przedmieściach Londynu, w następnych dziesięcioleciach uległy jedynie kilku poważniejszym zmianom. Wprowadzono wówczas kort prostokątny na wzór boiska do krokieta. Ustalono również odpowiednie wymiary kortu, które zachowały się do dnia dzisiejszego. Oprócz tego wprowadzono m.in. stan równowagi (ang. deuce) i przewagi (ang. advantage) oraz dwie szanse serwisowe przy wprowadzaniu piłki do gry.

Najważniejszymi rozgrywkami tenisowymi w roku są obecnie cztery turnieje tworzące tzw. Wielki Szlem: Australian Open, Roland Garros, Wimbledon oraz US Open  

Sporo wiadomości znajdziesz na stronie: http://www.tenis.net.pl/historia-tenisa-ziemnego/

Znaki drogowe | Karta rowerowa | Karta rowerowa - to proste | Wiersze miłosne | 1000 pytań | Naj naj naj