Najczęściej tekturowe opakowanie do transportu i przechowywania jajek.
Zanim pojawiły się pojemniki na jajka, do ich transportu używano najczęściej koszy. Niestety w trakcie ich przewożenia, te jajka które były na samym spodzie, często ulegały zbiciu.
Kłótnia rozżalonego hotelarza, który nie mógł znieść, że kupione u farmerów jajka trafiają do niego rozbite, stała się inspiracją dla pewnego redaktora gazety, który pomyślał, że może da się coś z tym zrobić...
I tak, w roku 1911 Joseph Coyle ze Smithers w Kolumbii Brytyjskiej (prowincja w Kanadzie), zaprojektował kartonik wykonany z tektury, z indywidualnymi otworami na jajka.
Początkowo produkował kartony ręcznie, ale później, gdy popyt na jego wynalazek wzrósł, wynalazł maszynę do ich produkcji.
Swój pomysł Coyle opatentował dopiero w 1918 roku, a rok później zrezygnował z dziennikarstwa i przeniósł się do Vancouver, wkładając cały swój wysiłek w nowy biznes.
Typowa wytłaczanka (regionalnie matles od fr. matelassé - wytłaczany) ma specjalne wgłębienia, osobno na każde jajko.
Standardowa wytłaczanka może pomieścić dziesięć jaj, choć można też spotkać wersje mieszczące nawet do 30 sztuk.
Oprócz tektury do produkcji wytłaczanek stosuje się czasem także inne materiały, na przykład styropian, lub papier-mâché 
Ciekawostka:
Wytłaczanki po jajkach są czasem używane jako tańszy zamiennik paneli akustycznych, choć w rzeczywistości mają mniejszy i nierównomierny współczynnik pochłaniania dźwięku.
